JAM TOTO SUBITUS VESPER EAT POLO


Jam toto subitus vesper eat polo,
Et sol attonitum praeeipitet diem,
Dum saevae recolo ludibrium necis
Divinamque catastrophen.

Spectatrix aderas supplicio Parens,
Malis uda, gerens eor adamantinum:
Natus funerea pendulus in cruce
Altos dum gemitus dabat.

Pendens ante oculos Natus, atrocibus
Sectus verberibus, Natus hiantibus,
Fossus, vulneribus, quot penetrantibus
Te confixit aculeis.

Eheu! sputa, alapae, verbera, vulnera.
Clavi, fel, aloe, spongia, lancea,
Sitis, spina, cruor, quam varia pium
Cor pressere tyrannide.

Cunctis interea stat generosior
Virgo martyribus: prodigio novo,
In tantis moriens non moreris, Parens
Diris fixa doloribus.

Sit summae Triadi gloria, laus, honor,
A qua suppliciter sollicita prece,
Posco virginei roboris aemulas
Vires rebus in asperis.
HIMNO A LOS SIETE DOLORES
DE LA SANTÍSIMA VIRGEN

Que el atónito sol apure el día
Y que súbita noche cubra el aire,
Mientras estoy pensando en el ludibrio
De la pasión de Dios y en su catástrofe.

Tú sufriste la vista del suplicio
Con diamantino corazón, oh Madre,
Cuando colgado de la cruz funérea
Jesús llenaba el cielo con sus ayes.

¡Cuántos fueron y cómo te dolieron
Los dardos que en tu cuerpo soportaste
Viendo al suyo suspenso, malherido
Y cubierto de obscuros cardenales!

¡Cuán tiránicamente te oprimieron
El corazón los golpes incontables,
La sed, la hiel, la lanza, las heridas,
Los clavos, las espinas y la sangre!

Pero tú resististe aquellas penas
Con mayor heroísmo que los mártires,
Y fué milagro que sobrevivieras
Por ser mortales sufrimientos tales.

Gloriaficada, honrada y alabada
Sea la Trinidad incomparable,
A quien ruego me de la fortaleza
Y la firmeza de la Virgen Madre.