JAM TOTO SUBITUS VESPER EAT POLO Jam toto subitus vesper eat polo, Et sol attonitum praeeipitet diem, Dum saevae recolo ludibrium necis Divinamque catastrophen. Spectatrix aderas supplicio Parens, Malis uda, gerens eor adamantinum: Natus funerea pendulus in cruce Altos dum gemitus dabat. Pendens ante oculos Natus, atrocibus Sectus verberibus, Natus hiantibus, Fossus, vulneribus, quot penetrantibus Te confixit aculeis. Eheu! sputa, alapae, verbera, vulnera. Clavi, fel, aloe, spongia, lancea, Sitis, spina, cruor, quam varia pium Cor pressere tyrannide. Cunctis interea stat generosior Virgo martyribus: prodigio novo, In tantis moriens non moreris, Parens Diris fixa doloribus. Sit summae Triadi gloria, laus, honor, A qua suppliciter sollicita prece, Posco virginei roboris aemulas Vires rebus in asperis. |
HIMNO A LOS SIETE DOLORES DE LA SANTÍSIMA VIRGEN Que el atónito sol apure el día Y que súbita noche cubra el aire, Mientras estoy pensando en el ludibrio De la pasión de Dios y en su catástrofe. Tú sufriste la vista del suplicio Con diamantino corazón, oh Madre, Cuando colgado de la cruz funérea Jesús llenaba el cielo con sus ayes. ¡Cuántos fueron y cómo te dolieron Los dardos que en tu cuerpo soportaste Viendo al suyo suspenso, malherido Y cubierto de obscuros cardenales! ¡Cuán tiránicamente te oprimieron El corazón los golpes incontables, La sed, la hiel, la lanza, las heridas, Los clavos, las espinas y la sangre! Pero tú resististe aquellas penas Con mayor heroísmo que los mártires, Y fué milagro que sobrevivieras Por ser mortales sufrimientos tales. Gloriaficada, honrada y alabada Sea la Trinidad incomparable, A quien ruego me de la fortaleza Y la firmeza de la Virgen Madre. |